hərlənmək

f.

1. Bir şeyin ətrafında dolanmaq, fırlanmaq, aylanmaq, dövrə vurmaq. Bağın ətrafına hərlənmək. – Keçəl Həmzə Çənlibeldə Dürata baxdığı zaman Qıratın da yan-yörəsinə hərlənib, özünə mehriban eləmişdi. «Koroğlu». Qoçaq ağacın dövrəsinə hərlənib gövdəsinə yanaşdı. . M. Rz.. // xüs. Öz oxu ətrafında fırlanmaq, dolanmaq. Çarx hərləndi və getdikcə kəndir açıldı. C. C.. Val sürətlə hərlənir. Gənc bir Azərbaycan bəstəkarı tərəfindən yazılmış xəfif, rayihədar bir melodiya sərin yay küləyinə qarışaraq, talvardan uzaqlara qanad çalır. İ. Ə.. // Havada dövrə vurmaq. Sərçələr bağın üstündə hərlənir. –Çox yeriməyib uşaq durdu, başının üstə bir gecəquşu hərlənib fırlanırdı. Ç..

2. Gəzmək, dolaşmaq, dolanmaq, gəzişmək. Bir az bulvarda hərlənmək. – O tərəfdən padşah qızı dağda nə qədər hərləndisə, Güloğlanı tapa bilmədi. (Nağıl). Sübhanverdizadə hərlənib əlini zəngin düyməsinə dayadı, katib içəriyə girdi. S. R..

3. məc. Gəlib keçmək, ötüb keçmək, dolanıb keçmək. Əsrlər hərləndi. – İllər, aylar gəldi, hərləndi, Şəms axırda bir şəhərə çatdı. (Nağıl).

4. məc. Qurdalanmaq, vurnuxmaq. Orada nə hərlənirdin? – <Eyvaz:> Bu gecə vaxtı burada nə hərlənirsən? «Koroğlu».